Dé vraag die zo simpel lijkt. Maar best complex blijkt. We lagen in het zwembad de dobberen, iets wat we allevier fijn vinden. Nu Anjo nog niet rolstoelgebonden is, moeten we onze zwemkansen pakken. Ik zag ze al op een afstandje. Een gezin waarbij ik 4 jaar voor hun dochters heb gezorgd. 'Sascha! Wat leuk om jou hier te zien zeg. Hoe is het met je?' De radertjes in mijn hoofd gaan draaien. Kies

ik voor optie:

1) Ja, zijn gangetje, en met jullie?

2) Het gaat even wat minder, maar hoe is het met jullie?

3) Eerlijk gezegd gaat het slecht. Mijn man is ongeneeslijk ziek.

Dan de volgende onderdelen van mijn beslissing:

A) Wat is mijn relatie met deze mensen?

B) Bestaat het risico dat ze het alsnog via de dorpse tamtam horen later? (Dan voelt dit gesprek wel heel schijnheilig aan als ik zeg dat het zijn gangetje gaat)

C) Hoeveel tijd is er voor dit gesprek?

In een paar seconde reageer ik met antwoord 3. Natuurlijk wordt er geschrokken gereageerd. Maar we hebben een mooi gesprek. Na een tijd zie ik Anjo in het andere bad gebaren waar ik nou toch blijf. Hmmm toch onderdeel C) iets overschat. Een tijd lang had ik het gevoel dat ik loog als ik niet eerlijk antwoordde. Maar door dit schema in mijn hoofd over de situatie te leggen, zie ik dat er meer opties zijn.

Hoe het daadwerkelijk gaat?

- we hebben vorige week afscheid genomen van mijn opa van 94. Door ons zwijgen heeft hij niet van de ALS geweten. Het voelt als een opluchting. Opa geen pijn en verdriet meer, en wij hoeven niet meer te liegen.

- Mijn vader lijkt voor nu even stabiel

- de kinderen doen het goed.

- Anjo heeft sinds dit weekend een trippelstoel. Een soort elektrische bureaustoel. Ideaal ding.

- Ik werk sinds deze week weer volledig.

- de unit wordt binnen nu en 4 weken verwacht, op de plek die wij willen en helemaal naar onze smaak aangepast!

Dus toen ik vorige week een vage bekende tegenkwam, die mij vroeg 'hé, hoe is ie?' Antwoordde ik: 'zijn gangetje!' En het voelde niet eens gelogen!