'Zielig hè mama, dat de papa van J. doodgaat.' Volgens ieders weten is de vader van haar beste vriendin kerngezond, maar in onze peuter's referentiekader gaan papa's dood. Wauw, die komt binnen. Hiervoor speelde ze wel vaak over de dood en over ziek zijn en beter maken. Maar de dood gecombineerd met papa, dat kwam niet vaak voor. Het zijn zijdelingse opmerkingen, die ook net zo snel weer van onderwerp veranderen. 

Er zijn mensen die een voorstelling hebben van hoe het bij ons thuis is. Levend met een zwarte ALS-wolk boven ons hoofd. Dat het iedere dag over de dood gaat. En soms is dat zo. Net zoals dat dochter's lievelingskleur roze is, dat mama vegetariër is en daarom geen vlees eet, dat zoom van Freek Vonk houdt en dat papa ALS heeft. Het ís gewoon zo, een gegeven. Het bestaat gewoon, niet als hoofdonderwerp, maar als iets wat bij ons is gaan horen. Net als roze, Freek en een vegetarische moeder, wat een gezin vol carnivoren maar raar vindt. Anjo heeft zijn droomreis gemaakt, en onze week solo ging goed. School, werk, opvang, het ging met hulp gewoon door. Daarnaast ben ik flink aan het netwerken gegaan in de rouwwereld. Dit klinkt misschien gek. Als de dood dan niet persé een hoofdonderwerp is, waarom zoek je het dan op? Maar mijn gedichten en prentenboek zijn mijn vorm van zingeving. En ik wil graag kwaliteit leveren. Dus wil ik mijn blik verbreden, vooral wat prentenboek betreft. Deze week werd mij gezegd dat ik het mezelf wel extra moeilijk maak, om al expert te worden, terwijl ik het nog niet ben of ervaren heb. Maar zo voelt het niet. Ik ben geen expert, ik doe maar wat. Ik schrijf wat ík voel, op dít moment. Daarom noem ik mijzelf ook 'in opleiding.' Op die titel kreeg ik via social media een reactie van een onbekende; hoe kan ik het een opleiding noemen?! Want er is helemaal geen opleiding voor deze situatie, en ik weet nog helemaal niet hoe het in de toekomst gaat zijn. Dat klopt natuurlijk, wederom: ik heb echt geen idee. Maar het voelt wel als 'in opleiding,' want ik bereid me steeds meer voor. Door een rijbewijs te halen, een huis te verbouwen, zaken te regelen. Het zorgeloze is er wel af, je weet dat er wat aankomt. En toch ben ik echt niet de hele dag bezig met rouwen. Ik ben gewoon Sascha, moeder van 2 heerlijk eigenwijze kinderen, vandaag 7 jaar getrouwd met de liefde van mijn leven, vegetariër en Weduwe in opleiding.

Oja, mijn lievelingskleur is groen ♡